Πώς η κοινωνία στερεί από τα παιδιά μας;

Πώς η κοινωνία στερεί από τα παιδιά μας; Θα αναρωτιέστε βέβαια τι εννοώ.. Διαβάστε παρακάτω και θα σας λύσω όλες τις απορίες.

Μην ξεχάσετε! Ακολουθήστε τη σελίδα Marvelous Moms στο Facebook και στο Instagram για να ενημερώνεστε  για όλα τα τελευταία νέα και τους διαγωνισμούς!

Κοινωνία vs οικογενειακών στιγμών

Ζούμε σε μια εποχή που η τεχνολογία εξελίσσεται και μέσα από αυτήν εξελίσσεται και η κοινωνία. Πώς όμως αυτό μπορεί να επηρεάσει τα παιδιά μας; Δυστυχώς, με πολλούς τρόπους.

Όταν ήμουν παιδί, οι γονείς μου είχαν τη δουλειά τους όμως ασχολούνταν μαζί μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Καθημερινά πλέον, διαπιστώνω πόσο πολύ αυτό έχει σήμερα αλλάξει. Πλέον, οι γονείς είναι προσηλωμένοι στα κινητά τους, στην τεχνολογία. Έχει τύχει να βρεθώ στην παιδική χαρά και κάποιο παιδί να παίζει στο παγκάκι βιντεοπαιχνίδι ενώ ο γονιός είναι δίπλα του κι εκείνος αφοσιωμένος στο κινητό του. Αναρωτήθηκα “ποιος ο λόγος να πάει στην παιδική χαρά;” Έχει τύχει να δω πατέρα και γιο να βγουν στην καφετέρια, και οι δύο απορροφημένοι στην τεχνολογία, χωρίς να ανταλλάζουν κουβέντα. Έχει τύχει να δω οικογένειες να τρώνε σε εστιατόριο, με τα παιδιά κολλημένα σε μια οθόνη. Τελικά βγήκαν για να περάσουν μια οικογενειακή στιγμή ή απλώς είχαν την ανάγκη να βγουν από το σπίτι;

Καταλαβαίνω απόλυτα (έχοντας τρία μικρά παιδιά) την ανάγκη των γονιών για λίγες στιγμές ηρεμίας, τι γίνεται όμως όταν αυτές οι λίγες στιγμές δεν είναι πια λίγες; Οι γονείς απορροφημένοι στις σκέψεις τους, στις ανάγκες τους, στις δουλειές τους και τα παιδιά μόνα τους, ανεξέλεγκτα, με την αίσθηση ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν.

Κοινωνία vs παιχνίδι σε εξωτερικούς χώρους

Μεγάλωσα σε μια εποχή που έπαιζα ανέμελα στις πλατείες και στα πάρκα. Σε μια εποχή που ακόμα κι όταν οι γονείς δεν ήταν παρόντες μπορούσα να παίζω έξω μέχρι αργά. Σήμερα η αύξηση της εγκληματικότητας αλλά και ο “πολιτισμός του φόβου” έχει περιορίσει αυτή την ελευθερία κατά πολύ. Πλέον τα παιδιά παίζουν για λίγο στην παιδική χαρά (κάτι είναι κι αυτό, δε λέω) και επιστρέφουν γρήγορα στο σπίτι, γιατί οι γονείς κουράστηκαν ή έχουν δουλειές. Απόλυτα λογικό και σεβαστό, κι εγώ το ίδιο νιώθω πολλές φορές. Ας σκεφτούμε όμως λίγο τα οφέλη αυτού του είδους παιχνιδιού.

Το παιχνίδι έξω προάγει την ολοκληρωμένη σωματική ανάπτυξη. Ωραία τα γαλλικά, το πιάνο και το μπαλέτο (ή το καράτε που είναι και πολύ της μόδας τελευταία) όμως τα παιδιά έξω καλούνται να εξερευνήσουν, να αναπτύξουν μυικό συντονισμό αλλά και να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση, να ανεξαρτητοποιηθούν.

Ας βγάλουμε λοιπόν τα παιδιά μας έξω να παίξουν, να ανακαλύψουν, να αναπνεύσουν καθαρό αέρα και να “λιαστούν”!

Κοινωνία vs ελεύθερου παιχνιδιού

Οι ειδικοί όταν μιλούν για ελεύθερο παιχνίδι αναφέρονται σε ένα παιχνίδι χωρίς δομή, χωρίς τεχνολογία, χωρίς σενάριο. Το παιχνίδι που τα παιδιά παίζουν με την φαντασία τους και το διασκεδάζουν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο μπορεί να τους αγοράσουμε από ένα κατάστημα παιχνιδιών.

Πόσες φορές έχω δει τα παιδιά μου να παίζουν με ένα κομμάτι χαρτί που απλά το τύλιξαν σε ρολό και το μεταμόρφωσαν στον πάπυρο που κρύβει το μυστικό του κρυμμένου θησαυρού ή πήραν το ρολό από το χαρτί τουαλέτας το φόρεσαν στον καρπό και το μεταμόρφωσαν σε μαγικό βραχιόλι που θα τους ταξιδέψει σε μαγικούς κόσμους.

Το πρόγραμμα πλέον των παιδιών μας είναι τόσο φορτωμένο που μας κάνουν να τους στερούμε αυτές τις μοναδικές στιγμές ελεύθερου παιχνιδιού. Τα πηγαίνουμε στο ποδόσφαιρο, στα αγγλικά, στο κολυμβητήριο και ανάμεσα σε όλα αυτά έχουν να πάνε στον παιδικό σταθμό ή στο σχολείο, να φάνε, να διαβάσουν. Είναι όλα σημαντικά και συμβάλλουν στην ανάπτυξη των παιδιών αλλά ποιος ο λόγος να τα κάνουν όλα από τόσο μικρά; Τι κι αν πάνε στα αγγλικά και στις υπόλοιπες δραστηριότητες λίγο μεγαλύτερα; Τα μικρά παιδιά είναι πάντα παιδιά και αυτό που έχουν περισσότερη ανάγκη από όλα τα παραπάνω είναι να αναπτύξουν την φαντασία τους, να επιλύσουν προβλήματα (και φυσικά δεν εννοώ μαθηματικά προβλήματα), να αναπτύξουν την πνευματική τους υγεία, μέσα από το ελεύθερο παιχνίδι.

Κοινωνία vs διαπαιδαγώγησης

Μετά λύπης μου διαπιστώνω καθημερινά πως η κοινωνία σήμερα επιβάλλεται στα παιδιά μας. Πολλοί γονείς προσφέρουν στα παιδιά τους όσα περισσότερα μπορούν, όλο και περισσότερα ρούχα και παπούτσια, ένα σωρό παιχνίδια, εκδρομές, ταξίδια και δεν ξέρω τι άλλο. Φυσικά κάθε οικογένεια αποφασίζει πώς θα ξοδέψει τα χρήματά της, όμως ας σκεφτούμε λίγο τι μπορεί να κάνει αυτό στα παιδιά μας. Η συνεχής προσφορά δίνει την αίσθηση στο παιδί ότι μπορεί να τα έχει όλα. Ότι είναι καλύτερο από κάποια άλλα που δεν έχουν, ότι έχει ταξιδέψει πιο πολύ από άλλα που δεν το έχουν κάνει, ότι μπορεί να αποκτήσει ό,τι θελήσει χωρίς καν να προσπαθήσει να το κερδίσει. Και τι έχει κερδίσει τελικά; Ένα τεράστιο εγώ. Ένα εγώ που ενδεχομένως θα το κάνει τον νταή του σχολείου, που δεν έχει μάθει να του λέει κανείς όχι. Φυσικά αυτό δεν είναι ο κανόνας, γιαυτό και κάθε παιδί πρέπει τουλάχιστον να παίρνει αρχές από την οικογένειά του. Αρχές που θα του μάθουν να σέβεται, να εκτιμάει, να σκέφτεται και να αποφασίζει.

Κοινωνία vs “ΟΧΙ”

Η αλλαγή αυτή στο περιβάλλον των παιδιών κάνει και τα υπόλοιπα να ζητούν και να περιμένουν να πάρουν. Κάπου εκεί είναι που η οριοθέτηση των παιδιών χάνεται πολλές φορές. Οι υπόλοιποι γονείς “αναγκάζονται” να δώσουν κι εκείνοι στα παιδιά τους, για να μην νιώσουν μειονεκτικά απέναντι στα άλλα. Έτσι, ακόμα περισσότερα παιδιά μαθαίνουν στον “πλούτο”, μαθαίνουν ότι δεν υπάρχουν περιορισμοί και ότι είναι στο κέντρο του κόσμου. Κάπως έτσι λοιπόν η κοινωνία επηρεάζει και αυτό το κομμάτι.

Επιτέλους, ήρθε η στιγμή να πούμε όχι! Όχι, στα κινητά και στους υπολογιστές στις μικρές ηλικίες, όχι στην υπερκατανάλωση αγαθών, όχι γενικά σε κάθε τι που τελικά αλλοιώνει τον χαρακτήρα των μικρών παιδιών, δίνοντάς τους την εντύπωση ότι επειδή έχουν ένα ωραίο περιτύλιγμα έχουν και μεγαλύτερη αξία από άλλους ανθρώπους.

Με το “όχι” το παιδί μαθαίνει πως δεν γίνεται να ικανοποιείται κάθε του επιθυμία, μαθαίνει να καλλιεργεί την υπομονή, μία αρετή που θα του δώσει εφόδια για την υπόλοιπη ζωή του. Για τον κόσμο που δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Μαθαίνει να αποδέχεται την ήττα που αναπόφευκτα θα ακολουθήσει σε κάποια στιγμή της ζωής του.

Είμαστε όλοι υπεύθυνοι για όσα συμβαίνουν στην κοινωνία μας. Είμαστε όμως όλοι διατεθειμένοι να αλλάξουμε για ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας; Τροφή για σκέψη…

Εσείς τι πιστεύετε για όλα αυτά; Συμφωνείτε ή διαφωνείτε; Με ποιον τρόπο θα μπορέσουμε να βελτιώσουμε την ίδια μας την κοινωνία; Θα χαρώ να αφήσετε παρακάτω τα σχόλιά σας..

Μην ξεχάσετε! Ακολουθήστε τη σελίδα Marvelous Moms στο Facebook και στο Instagram για να ενημερώνεστε  για όλα τα τελευταία νέα και τους διαγωνισμούς!

Διαβάστε ακόμα:

• Είμαι καλός γονιός; Τι τελικά “πρέπει” και τι “δεν πρέπει” να κάνω;
• 8 πράγματα που κάθε μαμά πρέπει να ξέρει αλλά κανείς δεν της λέει.
• Ο αστυνομικός είναι φίλος, όχι μπαμπούλας